Стихи на татарском языке 🗒️🖊️Наилә шигырьләре🌺🌺🌺

Эх, авылым, синдә яшәр идем! Яшәр идем бер дә китмичә. Җиләк җыя- җыя,  Яфрагыннан чык тамчыларын бер дә түкмичә. Яшәр идем һәрбер таңың күреп, Сукмаклардан йөгереп күлләргә. Эх,авылым, синдә яшәр идем, Китмәс идем башка җирләргә. Кар яудырып ап- ак кышлар килә, Көмеш туннар кия өйләрең...

Безгә кеше нәрсә әйтер диеп Күптән үткән инде борчулар. Борчылмале син дә янып-көеп, Синең юлдан барганмы алар? Күпне белә кеше, күп ишетә, Сөйләүчесе микән остарган? Дөресме, юкмы, сүз ерак китә, Очы- кырыйлары югалган...

Барнәрсәне вакыт кына урлый, Уйлап карагыз әле сез дә бер. Еллар агышларын саный- саный Җәлләми ул, урлый барыбер. Сорап тормый, урлый матурлыкны, Йөзеп китә яшьлек, югала. Вакыт кына, гаепләгез шуны, Көтеп тора алмый, кузгала. Бик ярата ул ашыктырырга, Вакыт узганына шаккатам...

Яз сулышы керде тәрәзәдән, Тик урамда хаман кыш әле. Карлар эри башлар инде тиздән, Куш әле, табигать, куш әле ! Таңнан кояш кайнар нуры белән Үтүкләсен бозлы юлларны. Әкрен генә гөрләвекләр белән Озатарбыз без салкын кышларны...

Салкын көзләр җитү белән хәтирәләр Кулларымнан мине кабат җитәклиләр. Алар белән аерылмыйча бергәләшеп, Сәяхәткә чыгабыз без җитәкләшеп. Хәтирәләр алып китә еракларга, Кабатланмый торган матур вакытларга. Иң кадерле мизгелләргә кайта уйлар, Мәңге бетмәс кебек безнең барыр юллар...

Сүндермәгез  мине, яныйм әле, Сезнең өчен яныйм, кешеләр! Кирәк икәнемне тойыйм әле, Башкача юк миңа яшәүләр. Сүндермәгез! Таң атканчы гына Бер янасы иде, елыйсы... Офык сызыклары яктырганчы Күңелемнең бардыр бушыйсы...

Язларымнан җәйгә кергән идем генә, Алтын көзләр инде каршы ала менә. Уйлап яши идем алда дип киләчәк, Киләчәктә мин барсына өлгерәчәк. Ә чынында киләчәкләр инде җиткән, Сизми калганмын мин гомер инде үткән. Ни арада үсеп җиткән бит балалар, Хәзер алар киләчәкне уйланалар. Ә без инде? Безнең таңнар үткән мәллә? Берни көтмибезме, гомер узган мәллә? Я бәхеткә күмеләбез, я сагышка, Шулай язган микән әллә бу язмышка...

Явыз язмыш, ник гел синеңчә соң, Кая икән синең йөрәгең? Син уйнаган уен авыр да соң, Кешеләрнең өзә үзәген... Бергә булган чакта уйламыйбыз, Белмибездер кеше кадерен, Күзләренә төбәп карамыйбыз, Тыңлап бетермибез сүзләрен. Тиешенчә тормыш бара кебек, Бүтән төрле яшәү юк та ул, Язмыш һәрчак безнең яклы кебек, Кайгы булып ишек какмый ул...

Алмагачлар, мин сокланам сезгә, Сезнең кебек яшәр идем мин. Бөтен дөнья кергән чакта көзгә, Алма булып пешәр идем мин. Җәйләремнең эссе чакларында Җыяр идем кояш нурларын. Яшен яшьнәп яңгыр яуганда да Табар идем яшәү җайларын...

Артык дуслар кирәк түгел миңа, Дус дигәнне булды күргәнем... Искә төшерәм дә, җаным туңа, Туктап кала сыман йөрәгем. Кирәк түгел. Инде күңелемдә ул яралар күптән төзәлгән. Бозга әверелгән йөрәгемдә Дуслык күперләре өзелгән...