Поэзия Пленительно, атмосферно. Кубла Хан,  или Видение во сне В стране Ксанад благословенной ‎Дворец построил Кубла Хан, Где Альф бежит, поток священный, Сквозь мглу пещер гигантских, пенный. ‎Впадает в сонный океан. На десять миль оградой стен и башен Оазис плодородный окружён, Садами и ручьями он украшен, В нём фимиам цветы струят сквозь сон, И древний лес, роскошен и печален, Блистает там воздушностью прогалин. Но между кедров, полных тишиной, Расщелина по склону ниспадала. О, никогда под бледною луной Так пышен не был тот уют лесной, Где женщина о демоне рыдала...

Менә тагын көзләр җитте, Менә тагын яфрак коела. Салкын көзнең сары төсе Сагыш сала, күңел боега. Кайдан сине эзлим икән, Кошлар белэн китим микән? Иңнәремдә талмас җилкән, Юлларымда сары чирәм. Кил син, кил син, узең кил, Яратам, шуны бел. Кил син, кил син, узен кил, Әле дэ соң тугел. Көзге тойгы салкын җилдән Өшегәнме әллә боегып? Син яшәгәч, яшим мин төн, Күңел белән сиңа сыенам. Кил син, кил син, узең кил, Яратам, шуны бел. Кил син, кил син, узен кил, Әле дә соң тугел...