Sherlarim va Xikoyalarim

Baland qavatli uylarning birida faqir bir oila yashardi. Er- xotin va 8 yoshli bolakay. Ota- ona kun böyi ishda, bolakay esa uyda yolg'iz o'tirardi. Bola har kuni soatlab oltinchi qavat derazasidan pastga - bolalar maydonchasida velosiped minib yurgan tengdoshlariga xavas bilan qarab o'tirardi. ўтирарди. U ham özining shunaqa velosipedi bölishini orzu qilardi. Lekin oilada bu orzuni amalga oshirish uchun na pul, na vaqt va hattoki bolaning orzusini eshitadigan kishi ham yöq edi...

Quyida keltiriladigan fikrlar, hikmatlar saytlardan va ijtimoiy tarmoqlardagi turli sahifalardan olib tarjima qilingan.  Umidsizlikka tushma! Alloh taolo sen uchun tor joylardan chiqadigan yo'lni ato etadi. Sen ushbu oyatni yodingda tut: "Qachon biron narsani iroda qilsa, Uning ishi "Bo'l” demoqlikdir, xolos. Bas, u narsa bo'lur”(Yosin surasi, 82-oyat). ***** Agar erkak ayolini suv bilan sug'orsa, (ayoliga suv ichirsa), ajr oladi. Imom Ahmad va Imom Buxoriy "At-Tarix al-kabiyr”da rivoyat qilgan...

Соғинч қандай бўлишини ўз кўзингиз билан кўрганмисиз? Мен кўрганман. Бувим, дадамнинг оналари, тўқсонинчи йилда, олтмиш ёшда вафот этганлар. Ундан олдинги даврларда тўй-маросимларни видеога олиш унчалик урф бўлмаганди. Масалан, амаким қизларини чиқарганларида видеога олинмаган. Яъни бувим билан боғлиқ бирор видеокадр сақланиб қолинмаган. Адашмасам, орадан 4-5 йил ўтган эди. Видеомагнитафон сотиб олдик. Янги матоҳ, қизиқиш катта, гоҳ кимдирдан, гоҳ прокатдан турли видеокассеталарни олиб келиб кўрамиз...

Зулайҳо гарчи сўнгги пайтларда ўзи билан аёвсиз курашаётган бўлса-да, аммо бугун ҳам ўзини одатдагидек тутди. Қайсар, мағрур ва сирли. Клавиатура устида у ёқдан-бу ёққа ғизиллаётган бармоқлари мониторга дилидагиларни эмас, тилидагиларни тера бошлади. Ҳаммаси қандай яхши! Зулайҳо Тўлқин билан роппа-роса олти ой олдин танишганди. Дугонасининг шеъри остига барча танишлари ўз фикрини ёзиб қолдираётган бўлишига қарамай, унинг эътиборини фақатгина Тўлқиннинг фикрлари жалб этди. Шу-шу Зулайҳо Тўлқин билан ора-сира виртуал оламда гаплашиб турадиган бўлди...

Йигит камбағал эди. Унинг севган қизига берадиган гўзал қалби ва улкан муҳаббатидан бошқа ҳеч вақоси йўқ эди. Сенинг бир ойлик маошинг менинг кунлик ишлатадиган ҳаражатимга ҳам етмайди-ку дея очиқ ойдин масҳараомуз рад этилди у. Йигит: — Менга имкон бер, барча истакларингни амалга ошириш учун кучим борича ҳаракат қиламан. Қиз: — Майли аввал, уст-бошингни яхшилаб ол. Бу ахволингда сен билан гаплашишга ҳам уяламан. Йигит ер билан битта бўлди. «Мен буни исботлайман кўрасан!» тишлари ғижирлаб кетди йигитнинг...

Кунларнинг бирида уйимиз ёнидаги магазинда кассир қизнинг 5-6 ёшлар атрофидаги бир болакай билан суҳбатини эшитиб қолдим. Кассир қиз айтарди: — Афсуски, пулинг ушбу қўғирчоқни сотиб олишга етмаяпти-да. Шунда болакай мен томонга ўгирилди ва сўради: — Амаки, ростдан менинг пулим қўғирчоқ сотиб олишга етмасмикин? Мен унинг пулини ҳисоблаб кўриб, жавоб бердим: — Болажоним, ҳақиқатдан шу қўғирчоқни сотиб олишга пулинг етмаскан. Болакай барибир қўлидаги қўғирчоқни қўйиб юборгиси келмасди. Ўзим...