Саҳеҳи Бухорӣ ҳадиси #3
Аз уммулмўъминин Оиша (р) ривоят аст, ки гуфт: Аввалин боре,
ки бар Паёмбари Худо (с) ваҳй нозил гардид, рўъёҳои неке буд, ки дар
хоб медиданд ва он чиро, ки дар хоб медиданд, монанди рўшании
субҳи содиқ ба ҳақиқат мепайваст ва ҳамон буд, ки хилватгузиниро
ихтиёр намуданд ва аввалин хилватнишиниашон дар ғори Ҳиро буд ва
дар он ҷо бидуни он, ки ба хонаводаашон баргарданд, чандин шаби
пай дар пайро ба тафаккур ва таъаббуд (ибодат) мепардохтанд ва
барои ин амал тўшаи лозимро бо худ мегирифтанд...