Ёсць людзі, якія нараджаюцца, каб...гадзіць.
Такое адчуванне, калі бачыш сярод леса смецце, раскіданае па прыгожай палянцы, абадранае дрэўца, засыпаны бычкамі прыпынак, засмечаны калідор, забруджаны ліфт, у якім ты вымушаны пасля гнюснай пачваркі ехаць, кучу лайна на пляцоўцы...Іх столькі, нябачных гнюсаў, што ўзнікае пытанне: а ці ёсць нармалёвыя? Яны, канешне, ёсць...Калі трапляем у Шпілеўскі лясок, гэтае ўсё навідавоку...Тыдні тры таму ветрам зваліла старое дрэва, упала як раз праз сцежку паміж узгоркамі...