Ай, балалық шақ ау, балалықтың көңілді неше түрлі түске бояйтын сәттер ау. Бір ашуланып, бір достасып, бір төбелесіп, бір құшақтасатын кезеңдерді ұмытуға кімнің шамасы жетеді екен. Күш шақырайып, көше улап шулап тұрған сәтте тап тар боп көрінетін сыныптың ішінде қотыр партада отыру оңай болушы ма еді?! Осы жерде отырғандардың бәрі де шығарма жазуға емес, далаға шауып ойнап кетуге дайын жандар еді ғо... Медет те сол Алексеймен бір двордың балалары емес пе... Кешке аулаға шығып Медет Алексейді көріп «бородач» деп келемештейтін еді. Оның себебі Лешаның бетінің оң жағында кішкентай бір шаш сияқты бірнеңе шошайып тұрушы еді. Соны қырақ көзімет байқап қойған Медет енді Лешаға тыным бермеуші еді. Алексей Бровкин да ерінбейді ғой, тырқыратып оны қуады артынан. Медет ұстатады ма? Біреуі қашып, біреуі қуып бірнеше мөлтек аудандарды кесіп өтіп, ақ тер, көк тер болады. Сосын әйтеуір Медет қолға түскесін, Леша жұдырығымен «И! Чо ты И!» деп Медетті салып салып жібереді. «А! А! А! Все! Все!» деп дым ренжімей Медет те бетін тыжырайтады. Сосын екеуі футболды айтып бірге сол аулаларына кері оралады. Түбінде кешкі футболмен бітеді бәрі. Лешаға доп түскенде «И! Медуха, открывайся! И» деп досын алаңда көзіменен іздейді. Сүйтіп қара терге түсіп, құшақтасып, бір біріне алғыс айтып болып, үйлеріне тарап, ертеңіне ақ көйлектерін киіп мекетепке келеді, бір партаға отырады, сосын, мінекей, тап осылай отырып мұғалімдердің неше түрлі қызық айтқандарын тыңдап, бірін бірі түрткіштеп, керісіп, сыбырласасып тын таппай, мұғалімдерге де анда санда сабақ жүргізгізбей екеуі отырушы еді... Ал Медеттің бір ерекше қасиеті бар еді. Медет сөйлесе барлық сынып естуші еді. Себебі Медеттің дауысы өте қалың, қырылдаған еді. Онымен қоса ол сыбырлауды білмеуші еді. Қалай тырысса да сыбырлау қабылетін үйрене алмайды. Сол себептен Медет сөйлесе, айтқанының бәрі бәріне жария бола қалады. Бойы аласа келген, өте арық, тез жүретін, жыбырлақ, аздап қояншықтау болғанмен, ақ көңіл, қоғамда көп зияны жоқ көзі сығыр, қазақтың қара көз күнге күйген баласы еді. Медет сабаққа көп жоқ еді, үйге берген тапсырмаларды көбінесе орындамай келеді, сабақтың барысында да көп ештеңе бітіре де қоймайды, жазуы қисық, айтқаны қалжың мен анекдот, ал дәптерінің іші толған сурет. Медетке ұрсудың өзі бір бинет еді. Мұғалім келіп бір айқайлай бастаса, аянышты болып сүмірейіп тұра қалады, «отыр, Жакупов!» деген сәтте кәдімгі кішіпейіл әрі бауырмал болып күліп қараушы еді, сол кезде анау мынаудың жүрегі босап кететін жағдайға келуші еді.
Осыда да елдің бәрін «Рембо» деп Алексейді күлдіргісі келгені естіліп қалды да, Медет мұғалімнің қаһарына ұшырады.
- Медет Жакупов! Твои шутки неуместные! Видишь, ребята стараются, говорят о нашем героизме, героизме нашего народа! А ты поясничаешь! Как тебе не стыдно! Неужели тебе нечего написать или хотя б сказать о том, как прекрасна наша Родина, сколько прошел наш народ, какой героический путь прошла и проходит наша страна, развивается... Вы уже в среднем звене. У вас предмет История начнется в этом году. Вы узнаете столько всего интересного... Будете гордиться...
Медет төмен қарап, үндемей, екі қолын партаға қойып отыра қалды.
- У тебя же, Медет, дедушка всю жизнь на заводе проработал. Он тебе не рассказывал разве? – деп Тамар Гарифоллаевна сұрады.
- Да, - деп Медет жауап берді де, төмен қарап отыра берді.
- Ну вот видишь! Вот напиши в сочинении, как ты гордишься своим дедушкой, какие героические подвиги он совершал на трудовом фронте... Где? Где таких людей найти?! Нет такого нигде. Понимаешь да? Медет? Ну что ты молчишь? Смотри, какими прямо душераздирающими историями делятся твои одноклассники... Разве дедушка не рассказывает вам дома о том, как он работал? Какие подвиги совершал на трудовом фронте? Расскажи, что тебе говорит твой дед? Не молчи...
Медет тағы бір екі секунд үндемей отырды да, сосын ауызын ашып, өзінің қалың дауысымен жауап берді:
- Говорит…
- Что говорит? Рассказывает тебе что-то?
- Да…
- И что же? Поделись, - деп мұғалім Медеттің қысқа жауаптарына қанағаттанбады...
- Говорит, что ноги болят… Колени болят… Просит мазь купить в аптеке. Дает мне деньги. Я с охотой бегу сразу в аптеку и приношу ему мазь, потому что он пять или десять тенге сверху добавляет. Я на них жвачки покупаю с наклейками футболистов… Дедушка довольный, и я… Видимо, очень нужна ему эта мазь бывает. Он хмурится и держится за колени, а потом радуется, когда я бегу в аптеку, и говорит «Молодец, Медет!».
Сыныптағылардың бәрі қарқылдап күлді.
Тамар Гарифоллаевна терең демалды да «Ладно» деп басқа затқа назарын аудара бастады.