Ик кезәнә мана өвкнүр хол Монглын һазрас нүүһәд эн Иҗлин көвәгәр мал герән өскәд, бәрәд үльдвә. Оңгдан келн әмтнлә таньлдад, нәәҗмуд болад, мана хальмгуд эн газриг тасад, эврәннь нутуг кевә. Тигәд нег мана күн орс залута нәәҗ болна, эврән мана хальмг орсагар өрәл- дөрвнәгәр күүндг бәәҗ. Ода болхла орс келәр манахс әвр келнә, төрскн келән медхш. Тер кезәнке цагла орсагар муугар келдг билә. Нә болҗ. Нег дәкче орс залу гиичләд мана күүнд ирв. Ишкә гертнь орад суува: Мана күн кельҗәна: сейчас буду вода кипятить твоя мясо варить. Орс залу дотран ухална: Намаг инче алхар бәәнә. Мана күн усан галд тәвчкәд орс залугин өөр сууһад келнә: Скоро ночь будет, ты где умирать будешь улица или юрта? Тиклә орс залу ухаган алдад, зүркнь чичрәд, яһҗ ишкә герәснь гарад гүүсән медсн уга. Мана күн ардаснь келнә: Туда- сюда пойдёшь, ко мне попадёшь.