Иң яхшы сакланучы нәрсә – НАДАНЛЫК. Бернәрсә кулланырга кирәкми. Бозылыр, дип куркасы түгел. Иң мөһиме, дөресен сөйләргә тырышучы теләсә кемнең авызын томалар өчен теләсә нәрсә әйтеп була, чөйнки надан – ояла белми.
Теләсә кайсы өлкәдә надан җиңеп чыга, чөнки аның сүзләрен шунда ук хуплаучылар күп була. Надан кеше Коръәнне (тәфсирен) китап киштәсенә куеп бер тапкыр да ачып карамый, әмма татарларны якын итеп нәсихәт биргән кешегә: “Мин син белгәнне күптән күтемә элеп киптергән. Минем әти-әниләр динле гаиләдә үскәннәр”, ди.
Яисә: “Алар, үзләренең милли, дини тарихын белмәгән көе чит дини агымнарга кушылып, милләтне бетерүгә зур өлеш керттеләр”, дип “гыйльми анализ” ясап утырудан да чирканмый. Шулай булгач, Аллаһы Раббыбыз ничек инде без – татарларның хәлен үзгәртсен инде.
Нәкь Пәйгамбәребез (с.г.в.) әйткәнчә, Әбү Хөрәйрәдән хәбәр ителә: “Дөреслектә, кешеләр өчен шундый вакыт җитәр, ялганчыларга ышаныч белдерерләр, ә хаклыкны сөйләүчегә ышанмаслар; хыянәтчене ышанычлы, дип уйларлар һәм ышаныч казанырга тиешлене хыянәтчедер, дип шикләнерләр; һәм ул вакытта сүз рууайбида карамагында булыр”. Аңардан (с.г.в.) сорадылар: “Ә кем ул рууайбида?” Ул җавап бирде: “Ахмак, ул кеше гомуми эшләр турында сөйләр”. (Әхмәд, Ибн Мәҗә)
ШУЛ ВАКЫТТА ЯШӘВЕБЕЗГӘ ТАМЧЫ ДА ШИК ЮК.
Рәсим Хәбибуллин.