"Сердәш"ләр табигать кочагында.
Рәхәтләнеп ял иттек, тормыш ыгы-зыгысыннан, мәшәкатьләрдән бераз арынып тордык, табигатьнең матурлыгына сокландык, җырладык, эчкерсез сөйләштек, сагыну җырлары җырлап моңландык, күңелле вакыйлар сөйләшеп көлдек, шаярдык,тәмле чишмә суларыннан авыз иттек, чәйләр эчтек, кыскасы яшәүгә өмет уятып кайттык... Дөнья матур, дөнья киң...