Диде! Виридалай багьа, са куьнивни гекъигиз тежедай гаф. Чилин винел инсан пайда хьайи чIавалай инихъ «диде» гафунин мана къвердавай анжах дерин ва гегьенш хьана. Дегьзаманайрилай инихъ дидедиз гьикьван верцIи манияр лагьана дуьньяда. Дидедин тIвар себеб яз гьикьван игитвилер къалурна. Дуьньяда халкьарин гьикьван гуьрчег ва кьегьал адетрихъ галаз дидедин тIвар алакъалу я. Дидедин лайлай, дидедин чIал, дидедин гъилер, дидедин къайгъударвал, эхирни дидедин... накъвар.
Хва женгиниз фидайла дидеди вичин нек адаз гьалалзава. Хци Ватан хуьнин, адаз рекьидалди вафалу хьунин рекье дидедин некIедал кьин кьазва. Игитдиз чи дагълара «ваз дидедин нек гьалал хьурай» лугьуда, алчах хьайидаз ам гьарамзава. Эхь, диде, адан нек пак я. Ам намус я, ам хуьзвайди садрани кIеве гьатдач. Рекьидайла адаз вичи авур крарикай регьуь жедач. Бес гьавиляй тушни халкьди лугьузвайди: «Диде Ватан!»
Гь. Межид