Узып барышлый

1 апрельнең көлке көне икәнен хәзер бөтен кеше дә яхшы белә инде. Без кечкенәрәк чакта бу билгеләмә ул кадәр үк популяр түгел иде. Һәрхәлдә, без аны “алдау көне” дип йөртә һәм бер-беребезне әллә ничекләр итеп алдарга тырыша торган идек. Шугракларыбыз тиңдәшләрен төп башына утырту белән генә чикләнмичә, укытучыларны да кызык итә. Мин үзебезнең сыйныф җитәкчесен ике ел рәттән: “Сезне директор чакыра,” - дип кабул итү бүлмәсенә кертеп җибәрдем. Яшь, чибәр кыз иде ул, шуңа алдыйсы килеп кенә тора иде...

“Авыл халкы милләт турында уйлап та карамый,” - дип язгансың бер мәлне. И, саруымны кайнаттың инде шул сүзең белән. Уйламый, ди менә! Әллә нәрсәләрнгә кереп китәм кайчагында, энем. Милли киемнәр турында уйланып яттым бүген төн буена. Яшь чакта мин биеп тә йөрдем бит. Төрле тамашаларда катнашып, күрше-тирә авылларның сәхнәләрен бер иттем. Менә шул чакларда татарның милли киемнәрендә кесә юклыгына эчем поша торган иде. Без бит инде бөтен нәрсәне дә кесәдә йөртергә гадәтләндек, ә гадәт ул чирдән яманрак - бер эләктерсәң, мәңге котыла алмыйсың...

Юмор хисе ул мәхәббәт кебек, я бар ул, я - юк. Булса да кыен диләр. Кемдер, әйтик, шаярткан була - кешеләргә елмаю бүләк итәргә тели, ә аны аңламыйлар. Мыскыл итә дип уйлыйлар һәм кыйнап ташлыйлар. Миндә юмор хисе юк...

Акыл эгоист. Кеше организмына мәхәббәт дигән төшенчә килеп керә икән – акылы чыгып китә. Яхшы эчемлек килеп керә икән – акылы чыгып китә. Кешене иң акыллы зат диләр. Бу чынлап та шулай – кешедә акыл чамасыз...

Берәрегез белмиме, мәхәббәтне нәрсә белән үлчиләр ул? Хәер, сез дә белмисездер инде. Аннан соң, мәхәббәт тә бер төрле генә булмый ич. Эчүгә мәхәббәт, әйтик, грамм белән үлчәнә, диләр. Ашауга мәхәббәт "лишний килограмм" белән...

И мин башта шуны сөйлим әле... Менә ул абыйны авылда барсы да ярата. Кемнәрдер сантый дип уйлый, кемнәрдер батырга исәпли. Тик яраталар. Ә ул бернигә дә карамыйча, үз җаенча гына яши бирә. Сул кулы белән кипкесен төзәтеп куя да сул кулын күрешергә суза...