Ал бодум шылаза-шылазын, арат-төре чонум черле суларавазын…    1946 чылдың март 7-де төрүттүнген,  Россияның алдарлыг, Тываның Улустуң артизи,  Тыва Республиканың Күрүне шаңналының лауреады  Хертек Өлбезекович Шириин-оолдуң  75 харлаан оюнга тураскаадыг     - Экии, даргам, көңгус долгавас-даа, театрга-даа келбестээн, дыка-ла депшип турар хевирлиг-дир силер аа! Долгапканым дээш, буруудатпайн көруңер, мени Хертек Шириин-оол дээр ийин, дарга, утпаан болзуңарза – дээш, чидии кончуг кылдыр тадыладыр...

“Эргелиг чаш назынывыс Эргим чылдар ыраза-даа, Казылганның өкпең чечээ Кажанда-даа тоглап төнмес...” (З. Намзырай). (З.А. Намзырайның “Казылганның өкпең чечээ” деп шүлүк чыындызының дыгайында) Ие болгаш шүлүкчү “Чалым хая тиглеринден чазын частыр казылганның өкпең чечээ” – бо уран-чечен овур-хевир З.А. Намзыпайның “Казылганның өкпең чечээ” де чаа номунуң лейтмотиви болуп, чыындының кол утказын чиге дамчыдып, авторнуң өөлгү чылдарда чурттап эрткен “чүрээниң намдарын” номчукчуга ажыдар. Ук чыындының автору Зоя Алдын-ооловна Намзырайны тыва шүлүк мөгейикчилеринде билбес кижи барык чок боор...