Сагыжымга артып каар сен Чечек ышкаш чараш сен деп мактавас мен, Сен дег уруг тывылбас деп көгүтпес мен. Пөрүксүмээр болзуңзажок, сеткил ханар Бөдүүн болгаш ажыл-ишчи тыва кыс сен. Хөлге, хемге душтувус деп хөөретпес мен, Хөңнүн меңээ сөгледи деп мактанмас мен. Ында-хаая дүжүп келгеш сактырымга, Ыр дег чараш, сөс дег тода кыннып кээр сен...

Хушлашуларны теләми, Мин буген синен белән. Каерып алып китәсең Җанымны узең белән. Юк, китмә дип әйтә алмадым Бәгерләр өзелсәдә.  Кайтырсың бит яннарыма Син исән-имин генә.  Киткән чакта назлап кына Кочакларыңа алдың.  Эчтән генә син узең дә  Сагыш утында яндың. Кайтырмын мин, кайтырмын дип Вәгъдәләр биреп киттең.  Көтәрмен дип, көтәрмен дип Мин дә бит сузләр бирдем. Юлларыңда фәрештәләр Канатын җәеп торсын Куенындагы догалар Гел сине саклап барсын Кайтчы зинһар әйләнеп бер Син кабат илләреңә...