Хушлашуларны теләми, Мин буген синен белән. Каерып алып китәсең Җанымны узең белән. Юк, китмә дип әйтә алмадым Бәгерләр өзелсәдә.  Кайтырсың бит яннарыма Син исән-имин генә.  Киткән чакта назлап кына Кочакларыңа алдың.  Эчтән генә син узең дә  Сагыш утында яндың. Кайтырмын мин, кайтырмын дип Вәгъдәләр биреп киттең.  Көтәрмен дип, көтәрмен дип Мин дә бит сузләр бирдем. Юлларыңда фәрештәләр Канатын җәеп торсын Куенындагы догалар Гел сине саклап барсын Кайтчы зинһар әйләнеп бер Син кабат илләреңә...

Джип джип джуджалярим Джип джип джип джип джуджалярим Мяним гэшенгь джуджалярим Тюкю ипекь джуджалярим У психологов есть такое понятие «мозговой червь» – так именуется прилипчивая мелодия, которую, если услышал, будешь напевать весь день. Ты, может, и хотел бы ее забыть, да только сделать это не получается. Вот и мелодия, о которой мы сегодня расскажем, тоже как раз из этой серии. Даже сейчас она автоматически «играет» в моей голове – причем, именно голосом исполнившей ее двенадцатилетней азербайджанской девочки...