Мээң сеткил-сагыжымны өйүп чоруур бир чүве бар. Ол чүл дээрге, бистиң ие апарган уругларывыстыц чаш уругларынга өпей ыры ырлавастааны. Эмчиге бир катап кады чытканым чаш өпеялыг аныяк ава «баю-баю, баюшки» деп телевизорда “Тамчыктыг удуңар, чаштар” деп дамчыдылгада ышкаш, ырлаар болду. Ону дыңнааш: –Аваң, кырган-аваң сеңээ тыва улустуң өпей ырызын өөретпээни ол бе? – дээримге: –Ону канчаар деп, та билбес мен, дыңнаваан мен – деп шыжыгар болду. Шынап-ла, ол хөөкүйде буруу чүү деп, бүгү тыва ниитилелде ындыг чүвени канчаптар боор...

Алгачкы коргонумдо жанына турдум бара албай Жашоомо белек болдун жургондо сендей таба албай Жылдыздуу тунду карап уктабай сени сагынмай Сени эстеп куну туну Санаадан турам арылбай Кайырма: Суйо албайм сенден башканы Суйдуруп неге таштадын Конбоско менде арга жок Тагдырдын болду жазганы Озундон болок жакпады Омурдо болдун тапканым Алыстап кетсен сагынып Денемди жалын каптады Жузундон...