Без дүрт бөртек, дүрт бер туган Апа-абый- сеңел, булып туган Миндә син бар,синдә мин бар Айрылмасын берүк юллар... Иртэн таңнан эннэ ойдэ бөтерелеп йөри, каядыр җыена сыман. Эттэ керэле чыга йөри. Куземне ачып, колакны тырпайтып тыңлап ятам нэрсэ сөйлэшкэннэрен. Эттэ сорый — Барып житэлэсеңме ди?Өлгерэбезме ди? Эннэ тыныч кына "- җитергә тиеш без, болай вакыт бар але ди! Булмэдэ тыңлык, ишекне ачып эннэ безгэ, "- Кызлар торыгыз, без языковага кузгалабыз диде! " Сразу сикереп тордык, чөнки бу көнне без инде бер ничэ ай көтеп йордек...

Хикәя                           Күңел.   Бу хәл мин бишенче сыйныфта укыганда булды. Шунысы кызык: моны беркем дә исенә төшермәде. Мин генә хислэремә бирелеп утырганда исемә төшерә идем.    Кояшлы җәй уртасы иде. Көндез, эссе булуга карамастан, көчле җил исә башлады. Болытлар да бер-бер артлы һаваны капларга тотындылар. Яңгырга, күрәсең... Менә инде кара болытлар бөтенлэй һаваны томаладылар. Кояш та хәзер күренми. Аның соңгы нурлары җир өстеннән чабып уттеләр дә, шул ук вакытта югалдылар. Беренче тамчының тәрәзәгә бәрелгәне ишетелде. Һәм шуннан соң коеп яңгыр ява башлады.   Авыл халкы бу вакытта кырда эшли иде...