Ничэ еллар сина багышладым, Кунелемнен сагыш-моннарын. Йокыларга китсэм сине уйлап, Сине уйлап атты таннарым. Сина килдем утеп гомеремнен, Каршылыклы, авыр юлларын. Ач эле, ач мина йорэгенне, Яшерен серлэр анда калмасын. Ничэ еллар буе сине коттем, Кунелкэем инде шатлансын...

Яз сулышы керде тәрәзәдән, Тик урамда хаман кыш әле. Карлар эри башлар инде тиздән, Куш әле, табигать, куш әле ! Таңнан кояш кайнар нуры белән Үтүкләсен бозлы юлларны. Әкрен генә гөрләвекләр белән Озатарбыз без салкын кышларны...