Враги сожгли родную хату, Сгубили всю его семью. Куда ж теперь идти солдату, Кому нести печаль свою? Песня с такими словами могла бы и не стать известной, хотя ее авторы являлись первыми людьми в искусстве СССР. Сразу после войны ее запретили, пусть в тексте не было ничего антисоветского. Разрешение на исполнение было получено почти случайно – своим авторитетом ее легализовал лично маршал Чуйков. Давайте расскажем историю этого произведения, и почему была под запретом одна из самых проникновенных песен военных лет...

Радыёпрыёмнік з’явіўся ў нашай хаце задоўга да таго, як набылі тэлевізар. Ён вісеў над дзвярыма ў так званым чыстым пакоі і, бадай, ніколі не выключаўся. Ранічкай нас будзілі пазыўныя Беларускага радыё, а пасля і гімн БССР. Па вёсцы гуляла байка, нібыта гэтыя пазыўныя будзяць мясцовага брыгадзіра. Хто жартам, а хто ўсур’ёз, але падпявалі ў такт: "Ку-ку-ла, пара на работу! Ку-ку-ла, пара на работу!" Дзядзька Кукула быў чалавек сур’ёзны, паважаны на сяле. Вось і думалі мы, што ажно з Мінска яго будзяць...