Дамир хастаханә коридорыннан үз уйларына чумып барганда, көтмәгәндә аңа каршыга йөгереп килүче кыз килеп бәрелде. Кызның кулындагы янып торган кызгылт - сары розалардан торган чәчәк бәйләме идәнгә атылып, таралып та киттеләр. - Ой, Дамир Амирович, гафу итегез! Эшкә соңа калам дип бик ашыга идем, сезгә килеп бәрелгәнне сизмиче дә калдым. - Әй, Чулпан, син икән? Мине дә гафу ит, минем дә күземә бер нәрсә күренмичә, үз уйларыма чумып бара идем. Синең нәрсә, туган көнеңме әллә? Мондый матур чәчәкләрне сөйгән егетең биргәндер инде, бигрәк матурлар, ут шикелле янып торалар...

Җырчы Ринат Рахматуллин, бик яшь булуына карамастан, үзен һәм иҗатын тулысынча аңлый торган кыз белән очрашып йөрүе хакында сөйләгән иде. Җырчы «Интертат»ка башына инде өйләнү турындагы уйлар да керүе хакында әйтте. «Андый истәлекле вакыйгалар ямьле җәй көннәрендә матур уза. Алдан кычкырган күкенең башы авырта, дип, бөтенесен алдан сөйләп тә бетерәсем килми. Ләкин, җәйгә никах укытырбыз, дигән ниятем бар. Өйләнешкән очракта, зурлап туйлар уздырып тормабыз, мөгаен. Йөргән кызым да иң якын туганнарны, дусларны гына җыеп, никах мәҗлесе үткәрү яклы...