Радыёпрыёмнік з’явіўся ў нашай хаце задоўга да таго, як набылі тэлевізар. Ён вісеў над дзвярыма ў так званым чыстым пакоі і, бадай, ніколі не выключаўся. Ранічкай нас будзілі пазыўныя Беларускага радыё, а пасля і гімн БССР. Па вёсцы гуляла байка, нібыта гэтыя пазыўныя будзяць мясцовага брыгадзіра. Хто жартам, а хто ўсур’ёз, але падпявалі ў такт: "Ку-ку-ла, пара на работу! Ку-ку-ла, пара на работу!" Дзядзька Кукула быў чалавек сур’ёзны, паважаны на сяле. Вось і думалі мы, што ажно з Мінска яго будзяць...

Мінулае лета выдалася для мяне вельмі цікавае. Акрамя іншага, я ўзяла ўдзел у археалагічнай экспедыцыі, якая праводзілася каля вёскі Адрубы Жлобінскага раёна [1]. Менавіта тут я ўпершыню даведалася пра тое, што ў Светлагорскім раёне таксама плануюцца археалагічныя даследванні, мэта якіх – знайсці месца старадаўняга горада Казімір. І якім жа было маё здзіўленне, калі я пачула, што шукаць рэшткі старадаўняга горада збіраюцца ў вёсцы Каралёўская Слабада. Каралёўская Слабада? Не можа быць – гэта ж мая...