Менә тагын көзләр җитте, Менә тагын яфрак коела. Салкын көзнең сары төсе Сагыш сала, күңел боега. Кайдан сине эзлим икән, Кошлар белэн китим микән? Иңнәремдә талмас җилкән, Юлларымда сары чирәм. Кил син, кил син, узең кил, Яратам, шуны бел. Кил син, кил син, узен кил, Әле дэ соң тугел. Көзге тойгы салкын җилдән Өшегәнме әллә боегып? Син яшәгәч, яшим мин төн, Күңел белән сиңа сыенам. Кил син, кил син, узең кил, Яратам, шуны бел. Кил син, кил син, узен кил, Әле дә соң тугел...

Недавнее интервью (https://vk.com/wall-179596135_219) натолкнуло меня на рассуждения: “А действительно, почему рассказ о старинной киле так впечатлил меня, что я не медля начал возрождать и развивать эту игру?” Рефлексия на эту тему достала из памяти интересные моменты моего прошлого, которыми я хотел бы поделиться с вами. Мне очень повезло. В моей школе была фольклорная студия под управлением грамотного и искренне любящего русскую традиционную культуру педагога-этнографа. Я не помню, как в начальных...