🤓🤓🤓🤓 Алишер Саъдуллаевнинг Стендфорддан йўллаган мактуби ёшларга янги мотивация бермоқда Бугун 31 ёшга тўлдим. Ҳаёт ниҳоятда тез ва ҳайратланарли ўтмоқда. Стенфордда туриб дўстлар йўллаган табрик ва тилакларни ўқияпман-у болалик орзуларим ёдга тушмоқда. Табиийки, энг унутилмас хотиралар онам билан боғлиқ. Эҳтимол, Сиз таниган бугунги Алишер шахсининг шаклланишига ўша воқеалар сабаб бўлгандир. …Тахминан 15 йил олдин. Инглиз тилини ўрганишни энди бошлагандим. Уйимиз шаҳарга яқин эди. Бир куни шаҳардаги ўқув марказига бордим...

Комрон САФАР, журналист. Анчадан буён ўй сураман.  Она-Ватан тушунчасини бир битигимда ёритишни истайман. Яъни бу сўзнинг маъносини қай йўсин англадим, Ватаннинг буюклигини қандай ҳис қилдим. Менинг Ватаним - буюк! Отамнинг ҳовлиси Кўлоб шаҳридаги тепалик этагида жойлашган. Бизнинг маҳалламиз Сайфиддин Сангов номи билан аталади. Уни рамзий тарзда “олтин қишлоқ” дейишади. Гўдаклигимизда мен ва акам буғдой тортиш учун баландликда жойлашган қўшни тегирмонга борардик. Тепаликка чиқаверганим сайин, Кўлоб водийсининг кенглиги янада яққол кўзга ташланарди...