06:44
1,0×
00:00/06:44
330,3 тыс смотрели · 3 года назад
1 год назад
«Мин оялам синнән, әни!»
Мөлаем гына исәнләшеп, минем янга кереп утырган апаның кулындагы төенчегенә, ә аннары киеменә карадым: бик сәләмә генә киенгән, яшәүдән тәмам арыган кебек күренде ул миңа. Менә бүген кая алып барып калдырсак та риза булыр кебек иде. Күрәм бит – ниндидер кайгысы бар. Кыюсыз гына сорап куйдым: – Балаларыгыз янына барасызмы әллә, апа? – Балалар... – диде ул тәрәзәгә багып. Кояш баешына тавыш-тынсыз гына карап куйды. – Шәфәкъ... Аннан ул миңа тулы бер гомерен сөйләгәндәй булды. Мин бу тарихны язарга – гыйбрәт өчен укучыларга укытырга булдым...