Менә тагын көзләр җитте, Менә тагын яфрак коела. Салкын көзнең сары төсе Сагыш сала, күңел боега. Кайдан сине эзлим икән, Кошлар белэн китим микән? Иңнәремдә талмас җилкән, Юлларымда сары чирәм. Кил син, кил син, узең кил, Яратам, шуны бел. Кил син, кил син, узен кил, Әле дэ соң тугел. Көзге тойгы салкын җилдән Өшегәнме әллә боегып? Син яшәгәч, яшим мин төн, Күңел белән сиңа сыенам. Кил син, кил син, узең кил, Яратам, шуны бел. Кил син, кил син, узен кил, Әле дә соң тугел...

Ничэ еллар сина багышладым, Кунелемнен сагыш-моннарын. Йокыларга китсэм сине уйлап, Сине уйлап атты таннарым. Сина килдем утеп гомеремнен, Каршылыклы, авыр юлларын. Ач эле, ач мина йорэгенне, Яшерен серлэр анда калмасын. Ничэ еллар буе сине коттем, Кунелкэем инде шатлансын...