Первая ассоциация с этой лексемой – седобородый старик, неподвижно сидящий на завалинке внутри кишлака, аула, аила, юрта или хура. И действительно – слово популярно не только у наций тюркской группы алтайской семьи, но и у народов, ведущих происхождение от древних этносов Северного Кавказа или ираноязычных кочевых этнических общностей. Почему? Чтобы ответить на вопрос – достаточно разобрать понятие на составляющие. АК «белый» с языков тюркского массива. САКАЛ – «борода». В доскональном переводе переводится как «белобородый»...

Хушлашуларны теләми, Мин буген синен белән. Каерып алып китәсең Җанымны узең белән. Юк, китмә дип әйтә алмадым Бәгерләр өзелсәдә.  Кайтырсың бит яннарыма Син исән-имин генә.  Киткән чакта назлап кына Кочакларыңа алдың.  Эчтән генә син узең дә  Сагыш утында яндың. Кайтырмын мин, кайтырмын дип Вәгъдәләр биреп киттең.  Көтәрмен дип, көтәрмен дип Мин дә бит сузләр бирдем. Юлларыңда фәрештәләр Канатын җәеп торсын Куенындагы догалар Гел сине саклап барсын Кайтчы зинһар әйләнеп бер Син кабат илләреңә...