Татар халык жыры Моңланып ай нурларында, Син сазыңны уйнадың; Нинди кыллар чиртте, бәгырем, Ул матур, яшь кулларың? Бакчаның бер почмагында Мин утырдым, тыңладым; Тыңладым да мин ирексез Яшьлегемне уйладым. Уйладым мин яшьлегемне, Син сазыңны уйнадың. Кайгылы күңелем тавында Яңгырады кылларың. Яңгырады ул моңлы кыллар… Син сазыңны уйнадың. Чыңлаган шул кылларыңдай, Бер-бер үтте елларым: Үтте айлар, үтте еллар, Түзмәдем мин, егъладым. Үтте айлар, үтте еллар, Син сазыңны уйнадың. Үткән ул даулы гомерләр, Кан-көрәштә яңгырап...

Туган кон бер генэ кон ул, Берничэ сэгать коненэ. Дус ишлэрне жыяр очен Ул бит бер сэбэп кенэ. Буген минем туган конем, Яшь бара бит, егетлэр. Яшь барса да кунел хаман Яшь бала бит, егетлэр. Яшь булсак та, яшь бара бит, Яшь бара бит, егетлэр. Туган кон жырлап, жырлашып Утырыр очен бит ул. Кунеллэрне жыр-мон белэн Тутырыр очен бит ул. Буген минем туган конем, Яшь бара бит, егетлэр...