Автор: Гөлчирә Галимова. Унҗиденче өлеш.Нәфисә сүзне нидән башларга белмәде, уйлар буталды, күңелендә авыр хисләр барлыкка килде. Әле кайчан гына сөйләшкән сүзләр бер мизгел эчендә күз алдыннан үтте. Дөрестән дә кеше белән уртага салып, бөтен уй фикерләрне сөйләшү бик авыр икән. Нәфисә Камилгә карады да:- Әйе Камил, сөйләшсәк яхшырак булыр, соңгы арада сөйләшеп булмады. Унҗиденче өлеш. Нәфисә сүзне нидән башларга белмәде, уйлар буталды, күңелендә авыр хисләр барлыкка килде. Әле кайчан гына сөйләшкән сүзләр бер мизгел эчендә күз алдыннан үтте...

Гөлчирә Галимова.. 24 өлеш. Камилне бүлдерергә куркып торган Нәфисә телгә килеп:- Анысын бер Ходай Тәгалә генә белә Камил. Һәрнәрсәнең үз вакыты бар бит, кем белә безне алда ни көтәсен. Кайгыңны уртаклашам Камил. Аңлыйм, сиңа хәзер бик авыр. Әгәр сөйләшәсең килсә, кил, син бит үзең без дуслар дидең, димәк һәрвакыт минем яныма килә аласың, ә мин хәлдән килгәнче сиңа ярдәм итәрмен. Ә хәзер гафу ит, китәм.- Рәхмәт сүзләреңә Нәфисә, алдан ук тыныч төннәр сиңа. Камилне бүлдерергә куркып торган Нәфисә телгә килеп: - Анысын бер Ходай Тәгалә генә белә Камил...