Хушлашуларны теләми, Мин буген синен белән. Каерып алып китәсең Җанымны узең белән. Юк, китмә дип әйтә алмадым Бәгерләр өзелсәдә.  Кайтырсың бит яннарыма Син исән-имин генә.  Киткән чакта назлап кына Кочакларыңа алдың.  Эчтән генә син узең дә  Сагыш утында яндың. Кайтырмын мин, кайтырмын дип Вәгъдәләр биреп киттең.  Көтәрмен дип, көтәрмен дип Мин дә бит сузләр бирдем. Юлларыңда фәрештәләр Канатын җәеп торсын Куенындагы догалар Гел сине саклап барсын Кайтчы зинһар әйләнеп бер Син кабат илләреңә...

Каждый, кто хоть раз бывал в Татарстане или Башкортостане, точно знает, что такое чак-чак. Есть красивая легенда, которая гласит, что рецепт чак-чака появился еще во времена Волжской Булгарии. Булгарский хан дал задание кулинарам придумать к свадьбе его единственного сына такой десерт, чтобы он долго хранился, был удобным для перекуса в седле, а главное – удивил всех гостей, в том числе заморских, своим необычным вкусом. Так был придуман рецепт чак-чака, который пришелся хану по душе. С тех пор чак-чак принято подавать на свадьбы...