Хушлашуларны теләми, Мин буген синен белән. Каерып алып китәсең Җанымны узең белән. Юк, китмә дип әйтә алмадым Бәгерләр өзелсәдә.  Кайтырсың бит яннарыма Син исән-имин генә.  Киткән чакта назлап кына Кочакларыңа алдың.  Эчтән генә син узең дә  Сагыш утында яндың. Кайтырмын мин, кайтырмын дип Вәгъдәләр биреп киттең.  Көтәрмен дип, көтәрмен дип Мин дә бит сузләр бирдем. Юлларыңда фәрештәләр Канатын җәеп торсын Куенындагы догалар Гел сине саклап барсын Кайтчы зинһар әйләнеп бер Син кабат илләреңә...

Ничэ еллар сина багышладым, Кунелемнен сагыш-моннарын. Йокыларга китсэм сине уйлап, Сине уйлап атты таннарым. Сина килдем утеп гомеремнен, Каршылыклы, авыр юлларын. Ач эле, ач мина йорэгенне, Яшерен серлэр анда калмасын. Ничэ еллар буе сине коттем, Кунелкэем инде шатлансын...