Зәйнәп балачагыннан ук үз эченә бикләнгән, йомыкый бала булып үсте. Беренче сыйныфка кадәр кыз үзен башка балалар кебек дип санады, әмма 1 сентябрьдә үк моның алай түгеллеген аңлады ул. «Җирән баш, очкарик, гөберле бака!» – дип, башка балалар аның йөзенә бәреп кычкырды. Әмма бер генә бала да аны якламады. Кемдер күзенә карап шулай мыскыллады, ә калганнары читтә кычкырып көлеп басып торды. Бер мизгелдә 7 яшьлек кыз бала дөньяның гади генә булмавын аңлады. Кешеләрнең дә явыз икәнен һәм бер сәбәпсез дә гаделсез була алуын белде...

Хушлашуларны теләми, Мин буген синен белән. Каерып алып китәсең Җанымны узең белән. Юк, китмә дип әйтә алмадым Бәгерләр өзелсәдә.  Кайтырсың бит яннарыма Син исән-имин генә.  Киткән чакта назлап кына Кочакларыңа алдың.  Эчтән генә син узең дә  Сагыш утында яндың. Кайтырмын мин, кайтырмын дип Вәгъдәләр биреп киттең.  Көтәрмен дип, көтәрмен дип Мин дә бит сузләр бирдем. Юлларыңда фәрештәләр Канатын җәеп торсын Куенындагы догалар Гел сине саклап барсын Кайтчы зинһар әйләнеп бер Син кабат илләреңә...