43 йәшлек Әминә исемле ҡатындың яҙмаһы, бәлки, кемгәлер һабаҡ булыр... “Мин өләсәйем тәрбиәһендә үҫтем. Әсәйем, мин бәләкәй саҡта атайымдан айырылып, Үзбәкстан яҡтарына эшкә киткән һәм шунда тормош ҡороп төпләнгән, тик бәхетен таба алмаған – бик йәшләй сит-ят ерҙә мәрхүмә булып ҡалды. Атайым ауылда ҡалып, башҡаса ғаилә ҡормайынса, эскелеккә бирелеп, унда һуғылып, бында һуғылып йөрөп, ҡышҡы селләлә туңып гүр эйәһе булды. Был ваҡиғаларҙы иҫләп тә етмәйем һәм иҫләгем дә килмәй. Шулай итеп, ете йәшемдә тома етем ҡалып, өләсәйем тәрбиәһендә буй еткерҙем...

Жиденче булек. Ильсияр алдагы тоннэрне йокысыз уткэрде. Кызыннан бер хэбэр дэ булмавы ананын кунелен ошетеп торды. Оч кон уткэч полиция булегенэ барып гариза язып калдырды да оенэ юнэлде. Ильсиярнен карашы нишлэптер почта тартмасында тукталды. Ильсияр тартмада булган гэжит, конвертларны алды да почта тартмасын да биклэргэ онытып оенэ ашыкты. Нидер сизенгэндэй гэжитлэрне читкэ атты да тиз-тиз конвертларны карап чыкты, аларнын барсында да реклама кэгазьлэре иде. "Нэрсэ эзлим сон мин?! " дип узенэ аптырап диванга утырды...