43 йәшлек Әминә исемле ҡатындың яҙмаһы, бәлки, кемгәлер һабаҡ булыр... “Мин өләсәйем тәрбиәһендә үҫтем. Әсәйем, мин бәләкәй саҡта атайымдан айырылып, Үзбәкстан яҡтарына эшкә киткән һәм шунда тормош ҡороп төпләнгән, тик бәхетен таба алмаған – бик йәшләй сит-ят ерҙә мәрхүмә булып ҡалды. Атайым ауылда ҡалып, башҡаса ғаилә ҡормайынса, эскелеккә бирелеп, унда һуғылып, бында һуғылып йөрөп, ҡышҡы селләлә туңып гүр эйәһе булды. Был ваҡиғаларҙы иҫләп тә етмәйем һәм иҫләгем дә килмәй. Шулай итеп, ете йәшемдә тома етем ҡалып, өләсәйем тәрбиәһендә буй еткерҙем...

Исәннәрнең кадерен, үлгәннәрнең каберен бел, дип, юкка гына әйтмәгәндер халык.Халык тарафыннан әйтелгән бу сүзләр бүгенге көндә исән-сау һәм шулай ук фани дөньяга күчкән әти-әниләребездән, әби-бабайларыбыздан, туганнарыбыздан безгә васыять буларак яӊгырый. Зиратларга барып туганнарыңның, якыннарыңның кабер өсләрен чистартсаң, бу якты дөньяның кадерен күбрәк аңлыйсың, ә изге эшнең савабы күплеген тагы да ныграк тоясың. Зиратлар-исәннәрнең йөзе ул. Һәм без аларны тәртиптә тотарга бурычлы.Якыннарыбызны...