Бер кеше гомерендә тәүге тапкыр ишәк сатып алган һәм шатлыгыннан аны өе түбәсенә алып менгән. Ишәккә үз кабиләсе һәм кланнарының йортларын күрсәткән. Юлларны күрсәткән, имеш, берүзе өенә кайтканда югалмас. Кояш баегач, кеше ишәкнең абзарга кертергә тели. Ләкин ишәк түбәдән төшәргә ашыкмый. Түбәдә аңа ошый һәм ул анда калырга була. Бу кеше аны күп генә ышандырырга, хәтта көч белән төшерергә тырышса да - файдасыз. Ишәк беркайчан да төшмәскә була, ул түбә плиткалары арасына аягын тидереп хуҗасына тибә башлый. Бөтен өй калтырый, иске йортның агач түшәме җимерелергә хәлгә җитә. Теге кеше хатынын һәм балаларын өйдән чыгару өчен тиз генә түбәдән төшә...