Заканчэнне твора. Як уцяклі з Таўстога шара. Неяк незразумела, адкуль ворагі ўзялі такую колькасьць баявых сіл для такога масштабнага наступленьня. Шкада, не ўдалося толкам задзейнічаць для абароны 2 ускраінныя планеты той сістэмы. Затое добра папрацавалі знойдзеныя ды актываваныя планетарныя батарэі тых зьгінуўшых невядомых цывілізацый. Адным залпам батарэя зьнішчала эскадру ворагаў. Мясілава страшнейшае ішло побач з планетай. Нечакана аказалася, што шырокія праходы ўнутр планеты таксама былі абсталяваныя ахоўна - абарончымі комплесамі. Яны аўтаматычна актываваліся. А мы самі іх не знайшлі. Але мне тады элементарна не хапіла вайсковай сілы, каб адбіцца. Нават звышхуткія перамяшчэнні не дапамагалі. Ворагі сваёй шматлікасьцю ды цаной вялікіх страт не далі напоўніцу разгарнуцца. Ударная дывізія не змагла прабіцца к планеце. была вымушана адступіць. Нападаючыя ўзялі вялікай колькасьцю. цаной вялізных страт захапілі паверхню планеты, зьнішчыўшы сродкі абароны. Збоку было страшна глянуць, як усё нішчылася на вонкавай паверхні планеты. Хацелі захапіць унутраныя заводы. Адчайнейшыя абарончыя баі вяліся ва ўнутранай поласьці планеты. З цэхаў заводаў малацілі па ворагах, чым маглі. Мы, што змаглі, эвакуявалі. Вычарпалі ўсе магчымасьці для абароны. Каб зацягнуць паболей сіл ворагаў унутр, частку біякібераў ды разумных істот там аставілі з тых, хто пажадаў ў якасьці смертнікаў загінуць. Страт панесьлі няшмат. Дзякуючы звышхуткасьцям ды павялічанай манеўранасьці ўдалося ўцячы. Я ўцякаў апошнім на сьвежапабудаваным сярэднім зьнішчальніку, адстрэльваючыся. Актываваў закладзеныя выбухоўкі. Сама ж планета знутры ўзарвалася. Як было зразумела, перад нашымі ўцёкамі ад варожага касмафлота засталося менш паловы. Як шкада было губляць такую планету з заводамі ды дасьледчымі лабараторыямі. Бо шмат ня вывезенага абсталяваньня было зьнішчана разам з узарваўшайся планетай. Затое ад варожага касмафлота амаль нічога не засталося. Бо яны ў асноўным унутр улезьлі. Усплакнуўшы, загадаў атакаваць рэшткі варожага флота. так што страціўшы планетарныя заводы, цалкам зьнішчылі варожы касмафлот. Такія дваякія пачуцьці. Базы для будаўніцтва свайго флота ды навуковых дасьледваньняў больш у мяне няма. Затое ворагі страцілі ўвесь свой касмафлот. А я наладзіў вытворчасьць у іншых краях. Фініш.

Далей апавяданне. Вось так. Шыфруючыся, мы, 32 чалавекі, па трое - чацьвёра заходзілі ў карчму. Агледзеў памяшканне. Відаць, што з дапамогай магіі змаглі значна павялічыць унутраную прастору. Моцныя заклінанні не даюць карчме вярнуцца ў першапачатковы памер. Зазходзячых ніхто не сустракаў, не прапаноўваў месцы. Выбраў , ідучы, стол у добрым месцы. Ня дужа вялікі. Максімум на пяцярых. З двух бакоў натуральна абаронены ад нападу. Пры гэтым, добра праглядаецца большая частка памяшканняў. Вызначыў рэальныя памеры карчмы. Мы селі якраз побач яе сапраўднага краю. Асьвятленьне з дапамогай чарадзейскіх факелаў ды сьвечак. Яны не даюць ні копаці, ні гарачыні. Ня толькі падпаліць, нават апячы праблематычна. За барнай стойкай жанчыны. Ролю разносчыкаў- афіцыянтаў выконваюць мужчыны. К нам падыйшоў такі, уручыў меню, напісанае на пергаменце, адразу на некалькіх мовах. У нас ёсьць свая перакладная сістэма. У яе ўманціраваны тысячы разнастайных моў ды дыялектаў. Усё ахапіць немагчыма. Паглядзеўшы, убачыў, што з тузіна прадстаўленых у меню, тры мовы ў мяне адсутнічаюць. Дабавіў іх у свой магічна- чарадзейскі перакладчык. Цяпер праз пэўны час пры патрэбе змагу выказацца нават на гэтых мовах. Паглядзеў, як мае людзі разьмеркаваліся па плошчы, дзе сядзяць. Чужых за сталы не пусьцілі. У двух месцах робяць выгляд, што знаёмяцца. Сядзяць, падстрахоўваючы сяброў ад неспадзяванак......