Забон воситаи муомилот ва муоширати одамон аст. Донистани ин ё он забон ба кас имконият медихад, ки аз бурду бохт, имконияту вазъият ва камбудию талаботхои рузмарраи хаёт огах гардад. Донистани забони гайр донистани вокеияти хаёти миллати дигар ва кулли дигаргунихои олам аст. Барои омухтани забони дигар мо бояд, пеш аз хама забони модарии хешро ба хубй донем. Озодона хамаи сохахои хаёти худро омухта аз худ намоем. Зеро бунёди забони модариамон ба осонй ба даст наомада. Аз сари сад минбар афтоданд нозирхои у. То наафтанд аз забони хештан. Дар сари сад дор чон доданд шоирхои у. То наафтад бар замин қадри сухан...

Дар ин фаслкадом бемориҳои мавсимӣ авҷ мегиранд? Ба ин суол мутахассисони Муассисаи давлатии «Маҷмааи тандурустии Истиқлол» ба мо гуфтанд, ки бемориҳои шадиди вируси роҳҳои нафас яке аз бемориҳои асосии фасли сармо буда, ба ин гурӯҳ бемории зуком, илтиҳоби гулу, илтиҳоби ҳалқум, бемориҳои илтиҳоби ковокиҳои димоғ, илтиҳоби найчаҳои ҳавогузари узвҳои нафас, илтиҳоби шушҳо ва ғайраҳо дохил мешаванд. Баландшавии ҳарорат, атсазанӣ ва сулфазанӣ, тайғир ёфтани садои овоз, душвории нафасгирӣ бо димоғ, луобшории барзиёд аз димоғ ва нафастангӣ нишонаҳои асосии ин бемориҳо мебошанд...