Сигезенче булек. Ильсиярнен кузенэ ак-кара куренмичэ, оендэ кия торган аяк киеме белэн урамга чыгып йогерде. Ул узенен кая барганын да онытып юл буйлап чапты. Шулвакыт такси машинасы туктап: -Апа, сез ашыгасыз, курэсен. Утырыгыз, машинада илтеп куям.  Ильсияр ике уйлап тормыйча машинага утырды да хаттагы адресны курсэтте. -Бу бик ерак тугел, 10 минут дигэндэ барып житэбез. 100 сум бирсэгез шул житэ. Ильсияргэ бу 10 минут бик озак сыман тоелды. Ул узенен газиз баласын уз узенэ кул салудан коткарып калуына ышанды...

Фәйрүзә авылдан шәһәргә педучилищега укырга керергә килде. Дискотекада Назыйм белән танышты. Егет аннан дүрт яшькә олырак. Ул вакытта инде Назыйм укып бетереп, права алган, каладагы автовокзалда автобус йөртүчесе булып эшли иде. Хезмәт хакы да Фәйрүзәне чәчәкләр, бүләкләр белән иркәләргә, кинога, кафеларга йөртергә дә җитеп барды. Нәрсә күрде Фәйрүзә авылда яшәп? Бернәрсә дә күрмәде. Мал-туар, бакча арасыннан башы чыкмады. Ялларда, кичләрне тизрәк уздырырга теләп, клубка чыгыштырды. Шул чакта ук Фәйрүзә «бары тик шәһәр егетенә генә кияүгә чыгам» дип, үз-үзенә сүз бирде...