Камал театры бинасыннан Мәрҗани мәчетенә барыр юлда бик матур йортлар салынган. Казанның иң матур урыны шул тирәдә, иске татар бистәсендә, дип уйлыйм мин. Ул матур йортларның эчке ягында кафе, рестораннардан да җылы аш исе чыгып тора кайчакта. Авыл рухы биредә. Күк төсенә буялып, чәчәкләр ясалган зур капкалы йорт каршында эскәмия бар. Шул эскәмиягә утырып Кабан күлен күзәтү, азга гына булса да, тормыш мәшәкатьләрен оныттыра. Күлдәге үрдәкләр һәммә кешене дә балачагына алып кайтадыр. Сорылы-яшелле канатлы үрдәкләрне хәзер шәһәргә барып күрергә генә калды...

Театр подобен замочной скважине, одновременно в которую смотрит 1000 человек. Когда гаснет свет и поднимается занавес, происходит магия на глазах смотрящих. Живые люди проживают истории классиков, современности, находят ответы на вечные вопросы. Любят, проливают слёзы сожаления и наслаждения, ненавидят, рожают и воспитывают детей, умирают и перерождаются. И за 3 часа зритель вместе с актёрами становится богаче, человечнее и чувственнее. Он может найти ответы на глубинные вопросы, подглядывая за виртуозной игрой человеческих судеб...