Узмацненне цікавасці да рэгіянальнага зместу этнакультурнага быцця — адна з пашыраных сусветных тэндэнцый сучаснай эпохі. Захаванне самабытна-нацыянальнага, адзінкавага, унікальнага набывае асаблівую значнасць ва ўмовах глабалізацыі, цэнтраімклівых інтэграцыйных працэсаў. Невыпадкова ў сучаснай навуцы «ў агульнатэарэтычным плане актуальнымі застаюцца праблемы рэгіянальнай спецыфікі фальклору, вытокаў рэгіянальнасці, яе сувязяў з этнічнымі і этнакультурнымі працэсамі…» [1, с. 96]. Рэгіянальнае — неад’емны...

Весной 1223 года, когда половецкие степи цвели дикими травами, а воды реки Калки отражали небо, русские князья собрались на совет в Киеве. В зал Мстислава Романовича Старого, великого князя Киевского, вошли послы половцев, принеся дары — золото, ткани и невольниц. Их слова были тревожны: неведомая сила, монгольская орда под предводительством полководцев Джэбэ и Субэдэя, вторглась в степи, угрожая всем. Князья — Мстислав Удатный из Галича, Мстислав Черниговский и другие — решили объединиться с половцами, чтобы дать отпор...