Бәхтияр авылында берәүләрнең Гайнетдин һәм Гыйльметдин исемле балалары була. Физик яктан сау-сәламәт, төптән таза егетләр булып үсеп җитәләр. Үзләренең җил тегермәннәре булып. Тирә-күрше авылларга тегермән тарттырып бирәләр, шул сәбәпле мул тормышта яшиләр. Буйга җитеп гаилә корыр чаклары җитә. Гайнетдинга кияүгә чыгарга теләүче кызлар күп була. Ә менә узган гасыр башында еш кабатланып торган кызамык, тиф, чәчәк авыртуларының кайсысындыр эләктереп каты авырган Гыйльметдин шадра булып кала, каһәр! Өйләнергә теләк бар, тик авыл кызлары шадра егеткә кияүгә чыгарга ашкынып тормыйлар...

Чәчкәм дия идем, назлап сөя идем, Гел минеке булырсын дидем. Язмыштан юк узмыш, шулай бара тормыш, Аерылабыз дигәч син кебек(?). Кушымта: Узды ничә еллар, акты купме сулар, Язмышлардан качып булмады. Буранлы көннәрдә, сагышлы төннәрдә, Куңел бары сине уйлады! Ышанмадың...