“Бармыни бездә, гомумән, чын кеше кадерен белү?!” Тукайны белмәгән, аның белән горурланмаган татар кешесе, мөгаен, юктыр. Ул татар-мөселман дөньясының иң абруйлы, иң затлы һәм кадерле шагыйрьләренең берсе буларак, мәңгегә халык күңелендә урын алды. Габдулла Тукайның тормышы, язмышы – ул һәрчак милләт язмышы булды, аның иҗаты да халык күңеленең саф рәушан көзгесе булып, яктылыкка өндәде, иң нечкә кылларын тибрәтте. Шуңа да мәшһүр шагыйрьнең бу дөньядан вакытсыз китеп баруы татар-мөселман дөньясын зур борчуга салды, милли фаҗига булып әверелде...

Апрель ае – Тукай ае. Бу ай төрки-мөселман дөньясына бөек шагыйрьне бүләк итсә, шул ук ай аны бездән аерган да. Татарлар өчен Тукай – ул туган ил символы, туган телне, рухи бердәмлекне саклау чарасы.