Һәнәк-Вилы

Хикәйә Бер көн Зөбәйҙә инәй шылтырата. Уның ғүмер буйы бер хәбәр булды инде, Уралы өсөн борсола. Улы менән бер балалар баҡсаһына йөрөнөк, класташ, дуҫ, туйымда кейәү егете булды.

Хикәйә Алтынсы бүлек Бына бәләкәй ҡапҡа аша Азатты елкәһенә ултыртҡан, ҡулына мул ғына сәскә гөлләмәһе тотҡан Айзат килеп инде. Әлиә үҙ эше менән мәшғүл. – Һаумыһығыҙ! – тип ҡысҡырып иҫәнләште Айзат.

Хикәйә Бишенсе бүлек Айзат хәҙер ике ут араһында ҡалды. Бер яҡтан – Наҡыя, икенсе яҡтан – Нәғимә балдыҙы. Нисек кенә булмаһын, иргә үҙенең хәҙерге хәле оҡшай ине. Эргәһендә быға тиклем хушлашҡан ҡиәфәттәге Наҡыяны алыштырған Нәғимә булһа, икенсе яҡтан – күҙенә генә ҡарап торған Наҡыяһы...

Хикәйә Дүртенсе бүлек Наҡыя, йүгереп, сервер урынлашҡан бүлмәгә үтте һәм камераларҙы бер туҡтатып, бер эшләтеп, Айзат менән Нәғимәне эҙләй башланы. Был ниндәй халыҡ ул? Килеп етмәйҙәр, иреңде һалдырып алырға торалар...

Хикәйә Икенсе бүлек Рәмзиә оло юлда Әлиәне осратыуына ни ҡайғырырға, ни аптырарға белмәне. Ауыл, ғаилә тәрбиәһе көслө шул. Ярай, үҙенә аҙмы-күпме ярҙам күрһәтте. Кем белә донъя хәлен, улы Айзатты Наҡыя менән осраштырып ҡарарға кәрәк ине...

Хикәйә Өсөнсө бүлек – Юҡ инде, улым, һин миңә һүҙҙәреңде әйттең, хәҙер һин мине тыңла. Наҡыяның әсәһе менән беҙҙең класташтар икәнлегебеҙҙе беләһеңдер, тип уйлайым. – Беләм, әсәй, тик беҙҙең бөгөнгө һөйләшеүгә...

Хикәйә Беренсе бүлек Рәмзиә, Аллаға ялбарған һымаҡ, “алтылы”һына өндәшә: “Түҙ, ап-ағым, түҙ, хәҙер барып етәбеҙ”. Юҡ, күпме генә тырышмаһын, барып етә алманы. Үткән быуатта уҡ был ерҙәргә килгән автомобиль тиҙлеген кәметте, бер тапҡыр сөскөрҙө, бышҡырҙы һәм юл ситенә сығып, туҡтап ҡалды. Яғыулығы бөткәс, ҡайҙа барһын, ана, кеше лә оҙағыраҡ ашамай торһа, хәле бөтә, хатта үлеп тә ҡуя. Эш менән булып, ҡатын яғыулығын ҡарарға онотҡан шул. Ҡыҙыл уты янғас ҡына иҫенә килде, ләкин һуң ине. Ярай әле, һөтөн-ҡаймағын һатып бөткәйне...

Хикәйәне уҡығандан һуң

Хикәйә – Хужалар өйҙәме? – тип йыраҡтан уҡ һөрәнләп килә ул. Бына соланда дөбөрҙәгәне ишетелде. Ҡара, үҙен хужа һымаҡ тота, үҙ өйөнә инеп киләме ни. – Өйҙә! Мин ҡайҙа булайым, – тине Әнүәр, ярай өлгөрҙө, шпагатын түшәмдән йолҡоп алды, кеҫәһенә тыға һалды...

Хикәйә – Әнүәр ағай, – тип өндәште фермер, эргәһенә килеп. – телефоныңды яҙып алайыҡ әле. – Ниндәй телефон? – тип аптыранды тегеһе. – Кеҫә телефоныңдың номерын әйт әле, – тип ныҡыша һаман Хәлит.

Хикәйә Фермер машинаһын туҡтатты, нимә әйтергә белмәй Әнүәргә бик оҙаҡ ҡарап торҙо. Бер тапҡыр уфтанды, төкөрөп ҡуйҙы. Шулай итеп үҙен тынысландырҙы.

Хикәйә Әнүәр ҡалтыранып, өшөп уянып китте. Уң ҡулы ойоған, ҡулбашын күтәрерлек тә түгел. Бәй, иҙәндә ята ла инде, һикегә лә менеп етә алмаған.