Ըստ սույն "կենդանու" մենք պարտադիր պետք է ունենայինք մի քանի հազար սպանված երիտասարդներ, ահռելի տարածքային կորուստներ, դառնայինք պարտված` չնթռլո պետություն, որը նվաստացված և նսեմացված է թուրքերի կողմից ու չհարգված այլ երկրների կողմից, որ առևտուր անեինք ադրբեջանցիների հետ ու իբր խաղաղ ապրեինք մի ազգի` ադրբեջանցիների հետ, որոնց նախագահը մեզ անվանում է թշնամի, որոնց պաշտոնյաները հայերենն անվանում են շան լեզու իսկ մեզ եկվոր֊գնչուներ, որոնց երեխաները մեր դրոշն են վառում մանկապարտեզներում և դպրոցներում միջոցառումների ժամանակ և հայ զինվորի "դերասանին" սպանում, իսկ մեր զինվորի խրտվիլակի վրա թքում, որոնք Հայաստանն անվանում են Արևմտյան Ադրբեջան և այլն...