Нараджэнне Пана – гэта свята, якое аб’ядноўвае хрысціян усяго свету, незалежна ад іх канфесійных адрозненняў. Ужо 25 снежня адбудзецца галоўная рэлігійная падзея года для каталіцкіх вернікаў. Тыя ж, хто са стараннасцю прайшоў праз дні Адвэнту, прысвяціўшы іх пакаянню і духоўнаму ачышчэнню, сустрэнуць гэта светлае свята з чыстым сэрцам і добрымі намерамі. Мы пацікавіліся, як рыхтуецца да Божага прыходу сям’я Наталлі ТАПУЦЬ.
– Для нас свята Божага Нараджэння вельмі важнае, бо рыхтуем сваю душу і дом, каб прыйшоў маленькі Езус. Наша сям’я веруючая і зараз перажываем час у Адвэнце. Разам мы рыхтуемся да свята. Наведваем касцёл у Нястанішках. Так, як бацькі, чакаючы нараджэння дзіцяці, павінны падрыхтаваць сябе і дом да з’яўлення новага члена сям’і, так і мы ў час Адвэнту павінны аднавіць нашы сэрцы: ачысціць іх ад грахоў, «упрыгожыць» добрымі ўчынкамі, каб маленькаму Езусу спадабалася. Прыбіраем хату як некалі даўней рабіла мая бабауля – абавязкова ядлоўчыкам праходжуся па завуголлях, пераціраю посуд у шафах. Але не толькі ў хаце павінна быць чыста, гэта час, каб навесці парадак у сваёй душы. Успамінаюцца словы майго дзядулі: «Праца ёсць малітва». І ў гэтай, здаецца, простай працы ў цішыні сэрца разважаеш пра Бога. Наогул гэты час прыгатавання радасны, таму што ведаем, што зусім хутка збяруцца дзеці са сваімі сем’ямі. Для нашай сям’і гэта асаблівая традыцыя, – расказала Наталля Тапуць.
Сярод страў на стале – абавязкова крупнік з сушанымі грыбамі, абаранкі з макам, і традыцыйна, яшчэ так рабіла маці нашай суразмоўцы, – цёплыя пульхныя вушкі з постнага цеста, начыненыя грыбамі, кісель з журавінамі, якія збірае восенню Наталля Мікалаеўна.
– Я родам з Астравецкага раёна з вёскі Альхоўкі – з грыбнога краю, і ў нашай сям’і яшчэ з дзяцінства склалася так, што сушаныя грыбы пачыналі ўжываць у час куцці і толькі потым спажывалі ўсю зіму. Усяго на стале дванаццаць страў. Пад абрус абавязкова кладзём духмянае сена, запальваем свечку, каля яе ставім жлобачак з маленькім Езусам, аплаткі. Перад тым, як сесці за стол, чытаем малітву і ламаемся аплаткай, якая сімвалізуе яднанне. Пасля куцці едзем у касцёл на пастэрку. Лічу, што такія моманты і аб’ядноўваюць сям’ю, і даюць надзею на лепшае, – падзялілася з намі Наталля Тапуць.
Кацярына САРОКА
Фота з архіва Наталлі Тапуць
Теги: общество сельсовет Жодишковский сельсовет