У кожнай пары года свае фарбы. І калі вясна дорыць свежую зеляніну, а лета ўбірае ў сябе "сугучнасць" усіх колераў вясёлкі, то восень прадстае перад намі ў залатым абліччы.
Спачатку дрэвы працяглы час велічна ўтрымліваюць лісце на сваіх кронах. А пасля ўжо на зямлі з'яўляецца рознакаляровы дыван. Шамаціць пад нагамі, навяваючы сумныя ноткі развітання. Адчуваецца подых восені.
Як хутка ляціць час! Так і хочацца сказаць:"Прыпыніся на хвілінку, дай спаўна наталіцца водарам самай шчодрай пары года! "
Але час няўмольны, бо прыйшла пара адпачыць прыродзе, набрацца ей сілы і моцы пад бялюткім снегам, каб вясной зноў пачаць свой звычайны марафон. А нам з вамі трэба пастарацца не сыходзіць з дыстанцыі, а пастаянна быць удзельнікамі гэтага жыццевага прабегу. Няхай ен будзе доўгім, напоўненым яркімі фарбамі, добрымі весткамі і шчаслівымі падзеямі!Шануйце ўсё добрае, што маеце!
Марыя Шэіна
Размышления Марии Шеиной о золотой осени
