Бесән эшләр мәл етә. Ошо йәһәттән "Бәйләнештә" селтәренән Таңһылыу Вәлиеваның яҙмаһын тәҡдим итәбеҙ. "Салғыға шәп булды әсәйем дә, ҡәйнәм дә. Оҫта саптылар. — Алдырып, бакуй аҫтын ҡалдырып! – тигән шаяртыу улар өсөн түгел ине. Әсәйем өйрәтте мине бесән сабырға. Беҙҙең быуын иртә ҡушыла ине ауыл эшенә. Ә бесән күмәк кешене ярата. Мин бик теләп өйрәндем был эшкә. — Уң ҡулың менән бөгәзде тот. Ныҡ тотма, ҡулың ҡабарсыр.. Һулаҡай ҡулыңды өҫкә ҡаратып тот һапты. Терһәк тәңгәлендә генә тот, атыу ҡыйын була. Бәләкәй булғанмындыр – әсәйем мине алдына ҡуйып, һапты, бөгәзде нисек тоторға өйрәтә, үҙе аңлата: — Салғыңдың төбөн ултырта биреп сап, мына ошолайтып. Артын өҫкә күтәрмә, осон да күтәрмә – бакуй аҫтың сабылмай ҡала. Минең ҡулдарҙы ҡуша тотоп, ҡосағына һыйындырып, сабырға өйрәтә әсәкәйем. Бесән сабыу һабағын нисәнсе йылдарҙа башлап алғанбыҙҙыр, уныһын иҫләмәйем. Атай ағайым менән икебеҙгә еңел генә муйыл һапҡа алтмышлыҡ (60 cантиметр) салғы ашлап бирҙе. Һонтоҡ йә бәкес булмаһын өсөн, үлән өҙөп алды ла беҙҙең кендектән салғының төбөн һәм осон үлсәп, муйыл бөгәз (тотҡа) бөгөп, ҡуйып бирҙе. — Ана, ағас араһында сабып өйрәнегеҙ, – тине. Улар һымаҡ сабып булмай шул әлегә. Быуын шыйыҡ. Ана әсәйемдең бакуйҙарҙары–ы... Донъямды онотоп ҡарайым, һоҡланам. Үлән башы нисек улай тигеҙ генә, тыңлаусан ғына теҙелеп-түшәлеп ятып ҡала икән? Нисек бакуй арты тип–тигеҙ генә, ҡыл тартҡан кеүек төҙ генә була икән? Сәселеп, таралып ҡалмай икән минең бакуйҙарым шикелле? Сәселеп ятҡан үләндәрҙе йыям да үҙемдең бакуй ишаратының өҫтөнә теҙеп һалған булам. Улайтыу менән генә булмай шу–ул... Бакуйымдың арты эт талаған йорондай булып ята ана. Ыстырам... Атай менән әсәйҙең бакуйҙары уртаһында тигеҙ генә ике юл һыҙылып ятып ҡала. Аяҡтарҙы ла дөрөҫ шылдырып баҫырға кәрәк бит әле. Бакуйҙары рәт-рәт булып һалына. Их... Мин ҡасан өйрәнермен бесән сабырға? — Өйрәнерһең, берәү ҙә белеп тыумай. Тормош үҙе өйрәтә ул, – ти торғайны әсәйем. Салғыларыбыҙҙы тәүҙә үҙҙәре янып бирә ине, аҙаҡ үҙебеҙ ҙә өйрәнеп алдыҡ. — Ҡырҡа яныма, киҫә яныһаң, салғының йөҙө ҡайта, сүкеүе тиҙ бөтә. Мына ошолайтып яны – һыртын салғыңдың йөҙө ыңғайына тарт, эс яғын яныһаң, һыртына ҡарай тартып яны. Бер эс яҡтан, бер һырт яғынан алмаштап, – тип өйрәтте әсәй. Шулай янып саптым, бик үтмәй китһә, әсәйҙән янытып ала инем. Аҙаҡ башҡаларға үҙем өйрәттем. Килен булып төшкәс, ҡәйнәмдең дә шәп салғысы икәнен күрҙем. Шәп булған икән Әмин ауылы ҡыҙҙары – әсәйем менән ҡәйнәм. Кәрәк булһа, сүкеп тә бирҙеләр салғыларҙы. Сүкей белеү ҙә оҫталыҡ һорай – салғыны түш өҫтөнә һала белергә лә кәрәк, салғының йөҙөн генә түгел, өҫтәнерәк йоҡарта һуға башларға кәрәк. Салғының йөҙө түштә лыпын ятырға тейеш. Ғүмер буйы ауылда йәшәп, дөрөҫ итеп салғы сүкей белмәгән ирҙәр ҙә була. Ҡайһы саҡта йә ташҡа, йә ҡаты тамырға эләкһә, салғының йөҙө майырыла (йыртыла). Майырылған ерен ҡәйнәм ошолайтты: үҙенең салғыһын ергә сәнсеп, тубыҡтары менән ҡыҫты ла, салғыһының ялына (ҡалын яғына) минең салғының майырылған ерен уңлы–һуллы тартып, шымартып бирҙе. Ныҡ майырылһа, ул саҡта ирҙәр ҡулы кәрәк. — Калхузға ҡул бакуйына күп йөрөнөк инде беҙ, алдыма кеше сығарманым былай, – ти торғайны ҡәйнәм. – Мына калхуздан алып ҡалған салғымдың ялы (ҡалын яғы) ғына ҡалды, сүкерлек ере лә юҡ хатта. Үә-әй... Һағындыра бесән сапҡан саҡтар". Авторы - Таңһылыу Вәлиева, фото авторҙың сәхифәһенән алынды.