Үҙҙәрен ныҡ яратҡан ирҙәрҙе күргәнегеҙ бармы? Миңә ҡалһа, һуңғы осорҙа шундайҙарҙы ғына осратам. Яңыраҡ ғаилә дуҫтары тол ир менән таныштырҙы... “Ҡатыным үлеп әрәм булды, бигерәк яҡшы ине”, - тип һүҙ башланы аулаҡ ҡалғанда. Заманында түрә булып эшләгән көслө зат яҡынын юғалтыуҙы ауыр кисергән. “Ҡатыным минең өсөн үлә яҙып тора ине. Юҡ-юҡ та ҡалала уҙғарылған сарала “төшөрөп” ҡайтырға тура килгеләне. “Һыу...” тип ыңғырашһам төн уртаһында тамағым кибеп, сарсап, саҡ телде әйләндереп. “Хәҙер!” - тип карауат ситендә генә ятҡан йәнекәйем күбәләктәй осоп һыулы стакан тотоп килеп етә. “Ни эшләп йылы һыу килтерәһең миңә?” - тимен ризаһыҙ тауыш менән. “Хәҙер!” ти ҙә елдереп һыуҙы алмаштырып килтерә. “Ни эшләп быныһы ныҡ һыуыҡ, теште ҡамаштыра?” - тимен. “Хәҙер!” тип ҡабаттан кухняға оса йәнекәйем аяҡ бармаҡтары остарында ғына... Йәл, ныҡ һағынам уны, йәшләй генә китеп барҙы...” - Олпат йәштәге ир ауыр көрһөнөп торғандан һуң, өмөтлө ҡарашын миңә төбәй. Тик, оҙаҡ йылдар яңғыҙ йәшәп, тормош йөгөн яңғыҙ тартып, үҙем - ир, үҙем бисә булып өйрәнгән ҡатынға, үҙенең көйөн генә көйләткән ир алдында бейеп, осоп йөрөүҙе күҙ алдына ла килтермәйем... Яңғыҙлығым кешеләрҙең эсен бошора буғай. “Һиңә яҡшы тормош иптәше таптым!” - Таш һалған, төрлөсә ысулдар менән үҙенсә кеше дауалаған хаҡлы ялдағы таныш апай шулай тип хәбәр һалды бер көндө. Артыҡ һайланып, көйәҙләнеп ултыра торған йәштә түгелмен: уның эшемдә осрашырға килештек. Төшкө аш мәлендә тора ишек төбөндә ҡупшы ғына ап-аҡ мыйыҡлы, сал сәсле ир. Тәүге ҡатыны менән күптән айырылышҡан икән. Гармун тартҡас, күңел асырға аҙна һайын “Кому за 50...” тигән кеүек осрашыу-танышыу кисәләренә йыш йөрөй икән. Ауыл ерендә йәшәгәнгә ҡышҡылыҡҡа ҡалаға берәйһенә фатирға күсеп барырға ла риза. Һүҙҙең дөрөҫө кәрәк: өнәп еткермәйем сәхнә кешеләрен. Уны ипләп кенә иренән айырылған, үҙ йортонда иркенләп йәшәгән апайға димләйем. Ҡышын ишек алдында ҡар көрәр, сөкөрләшеп сәй эсерҙәр, йәнәһе. Ул да юғалып ҡалғандарҙан түгел, төпсөп һораша башланы... Ҡайһы ауылдан икәнен белгәс, Наилә ханым эсен тотоп көлөргә тотондо, телефон аша ла уның күҙ йәштәре сыҡҡансы рәхәтләнеп ауыҙ йырғанын күрәм кеүек. Баҡтиһәң, гармунсыбыҙҙың тирә-яҡта яман даны сыҡҡан икән. Бер йыл элек өс бала тәрбиәләгән тол ҡатынға барып ингән. Ҡулынан килмәгән эше булмаһа ла, аҡса яғына ир һаран булып сыҡҡан. “Ышанмаһам, ышанмаҫ инем. Үҙ күҙҙәрем менән күрҙем”, – ти Наилә апай һәм һөйләр алдынан тағы кеткелдәп ала. Бергә йәшәгән ҡатыны, уның балаларын эйәртеп баҙарға килгән арала, тегеләре ваҡ-төйәк тауар эҙләп күҙҙән юғалған саҡта ир “йәлп” итеп үҙенә генә чебурек һатып ала ла, ҡабалан-ҡарһалан бер-ике тешләп ҡабып йотоп, майланған ауыҙ ситен тиҙ генә ҡулдары менән һөртә һалып ҡуйған! "Балалары менән ҡатынын да ашарға саҡырһа ни булыр ине, вәт ҡарун тиһәң дә ҡарун!” - ти апаҡайым. Тиҫтә йылдар аралашҡан бер апай яңыраҡ көслө заттар тураһында фекере менән уртаҡлашты.