Бер кеше урам буйлап барғанында юл ситендә ултырған ҡартты күреп ҡала. – Бабай, һин, моғайын, бик аҡыллы кешелер. Бына мин көс-ғәйрәтле ир-егетмен, әммә бер ҡайҙа ла эш таба алмайым. Улымдың үҙ ғаиләһен аҫрарлыҡ хәле юҡ, ҡыҙым кейәүгә сыға алмай, ә ҡатыным йорт эштәрен башҡармай. Әйт әле, ошо хәлде нисек төҙәтергә? – Өйөңдөң ишегенә таҡта киҫәге элеп ҡуй һәм шунда “Гел улай булмаҫ” тип яҙ, – тигән ҡарт. Күпмелер ваҡыттан һуң был кешенең улы үҙ эшен асҡан, ҡыҙы кейәүгә сығып, һәйбәт ҡатын булып киткән, ҡатыны хәстәрлекле, булдыҡлы хужабикәгә әйләнгән, үҙе иһә аҡсалы эшкә төшкән. Бер мәл автомобилендә китеп барғанында юл ситендә теге ҡартты күреп туҡтаған. – Шунан, бабай, һаман ултыраһыңмы? Ә минең тормош көйләнде. Был юлы ниндәй кәңәш бирерһең? Ҡарт уға ҡарап торған да әйткән, ти: – Ишектәге яҙыулы таҡтаны ташлама! Фото: i.ytimg.com