Син сазынны уйнадын...

Татар халык жыры

Моңланып ай нурларында,

Син сазыңны уйнадың;

Нинди кыллар чиртте, бәгырем,

Ул матур, яшь кулларың?

Бакчаның бер почмагында

Мин утырдым, тыңладым;

Тыңладым да мин ирексез

Яшьлегемне уйладым.

Уйладым мин яшьлегемне,

Син сазыңны уйнадың.

Кайгылы күңелем тавында

Яңгырады кылларың.

Яңгырады ул моңлы кыллар…

Син сазыңны уйнадың.

Чыңлаган шул кылларыңдай,

Бер-бер үтте елларым:

Үтте айлар, үтте еллар,

Түзмәдем мин, егъладым.

Үтте айлар, үтте еллар,

Син сазыңны уйнадың.

Үткән ул даулы гомерләр,

Кан-көрәштә яңгырап.

Саклаганмын тик күңелдә

Шул көрәшнең моңнарын.

Аһ, терелттең син күңелнең

Бар күмелгән кылларын!

Яңрап үткән ул гомернең

Мин авазын тыңладым.

Яңгырап үтте гомерләр,

Син сазыңны уйнадың.

Ниже я привожу превосходный перевод этой народной песни, который сделала:

Анна Панина Алёшина

"Син сазынны уйнадын"

...Яңгырап үтте гомерләр, Син сазыңны уйнадың

В полутемной дымке сада,
В облаках цветущей сливы
Ты играла мне на сазе
Нежно и неторопливо.
Вспомнил я ту песню сразу,
Только пальцы струн коснулись.
Будто бы на звуки саза
Старые друзья вернулись.
Будто бы на звуки битвы
Белые слетелись птицы,
Крыльями тела закрыли,
Хором начали молиться.
И Аллах услышал стоны,
И батыры вдруг воскресли,
И в коней вонзили шпоры,
И умчались в поднебесье.
А на поле, как и прежде,
Колосились рожь и просо,
И кружили, как надежды,
Перья белые над плёсом.