Султон ЧОРИ
( давоми )
6
(Мажнун ҳушига келгач, бу қӯшиқни куйлади.)
Раҳм
Қӯлин узатмас менга дунё,
Келиб бу жаҳонга кӯрмадим осон.
Кӯйингда мен куйиб бӯлибман адо,
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон?
Тегдими,
Бошимга палахмон тоши,
Юрар йӯлим тополмай бӯлдим ҳайрон.
Кӯзларимдан оқди айрилиқ ёши,
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон?
Оҳ
Нечун, тириклик бунчалар маъсум,
Оҳ нечун, тириклик бунчалар сарсон.
Суҳбатдошим, бӯлди хору, хасу, қум,
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон?
Дейдилар:
“Ишқ бу сир”
Туймадим ҳеч сир,
Висолми ё ҳижрон бари ҳаяжон.
Қайдаман эс – ҳушим доим сендадир,
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон?
Қиш
Ҳам ӯтди, келди кириб гулбаҳор,
Сендан эса бирон хабар йӯқ ҳамон.
Бир томон қарордир, бир ён беқарор.
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон?...
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон.?
Қайлардасан, сулув ёрим Лайлижон?...
7
(Мажнун Лайли кӯйида, руҳий ҳолати шу қадар оғирлашиб қолдики,ақраболар ҳам танимади. Бу ҳақда бахши қуйидаги қӯшиқни куйлади.)
Китоблар
Қӯшиғи – ошиқдил Мажнун –
Қалбида, тириклик чоки сӯкилди.
Лайлининг кӯйида кунлардан бир кун,
Эсу – ҳуш йӯқотиб девона бӯлди.
Суйласам
Бӯлмаскан адо муаммо,
Ҳар ким ӯз хаёлин йӯлида банди.
Қанчалар ақрабо изласин даво,
Мажнуннинг аҳволи ҳеч ӯзгармади.
Одам
Гил эди у қайтиб бӯлар гил,
Юракда дард агар нигоҳда маҳзун.
Мисоли пиёзнинг пӯчоғи ҳил – ҳил,
Ӯзин ҳам танимай қолди зор Мажнун.
Ҳар
Киши ӯз фаҳмин билади афзун,
Йӯлин у йӯқотартушса таҳлика.
Муҳаббат йӯлида чун булбул Мажнун,
Боролмай қолди тун, кундуз фарқига.
Ӯнг
Бӯлмас ҳеч қачон фолбиннинг фоли,
Муродга етгандан борми бир гулгун.
Онадан айрилган қӯзи мисоли,
Тӯрт ён зор боқарди ӯртаниб Мажнун...
Суйласам кӯнгилдан чиққан бу имло:
“Ким ошиқ ҳамиша у билан Худо”!
8
(Мажнуннинг дунё билан иши йӯқ эди. Ақраболарга боқиб бу қӯшиқни куйлади.)
Ҳеч
Киши эмасдир ӯзидан хабар,
То кӯнгил ёнмаса куйланмас наво.
Дардимни сизларга суйласам агар
Лайлидан ӯзга кас ечмас бу савдо.
Ором
Нелигини билмай яшар қалб,
Ҳар қачон боқмасанг у тортади оҳ.
Ёр номин шивирлаб пичирлайди лаб,
Лайлидан ӯзга кас ечмас бу савдо.
Қовоқ
Уйманг тошми, хасми у суйинг,
Келса ғам ӯксинманг бӯлинг бепарво.
Дардларимган тегманг, ҳолимга қӯйинг,
Лайлидан ӯзга кас ечмас бу савдо.
Дейдилар:
“Ёрингдан юрагингнинг уз”,
Азизлар шу гапми умрга раво.
Мен учун бир дамдир, тун билан кундуз,
Лайлидан ӯзга кас ечмас бу савдо.
Саводим
Йӯқ олсам, қӯлимга қалам,
Табиб ҳам изламам топгани даво.
Йӯл бӯйида куйиб ӯлиб қолсам ҳам,
Лайлидан ӯзга кас ечмас бу савдо.
Айтилган ҳар бир сӯз агар муаммо,
Лайлидан ӯзга кас ечмас бу савдо.
9
(Мажнун хаёлга ботиб, Лайли кӯйида бу қӯшиқни куйлайди.)
Билмасин
Ҳеч киши асло недир зор,
Бир кун эмас, бир кун ҳар коса тӯлар.
Мисли булбул айлаб ҳар лаҳза изҳор,
Севди ким гар ҳаёт у ошиқ бӯлар.
Ёнмагай
Ёқмадинг то ӯзинг чироқ,
Сувсиз қолса, чинор бир замон сӯлар.
Мисли булбул қалби доғлар узра доғ,
Севди ким гар ҳаёту ошиқ бӯлар.
Юракка
Кай боқма ундадир титроқ,
Кӯздан мисли шабнам кӯз ёш тӯкилар.
Мисли булбул бӯлиб ҳар бир он сӯроқ,
Севди ким гар ҳаёт у ошиқ бӯлар.
Ҳам
Шодмон ҳам сарсон айлагувчи ишқ,
Қайда ишқ унда қалб чоки сӯкилар.
Мисли булбул бӯлиб ӯтар дам қӯшиқ,
Севди ким гар ҳаёт у ошиқ бӯлар.
Найлайин,
Бӯлибман бугун жигархун,
Куйимда ҳар кун ҳар тур куй тӯқилар.
Мисли булбул бӯлиб ҳам тонгу ҳам тун,
Севди ким гар ҳаёт у ошиқ бӯлар.
Қайда ишқ унда қалб чоки сӯкилар,
Севди ким гар ҳаёт у ошиқ бӯлар...
10
(Мажнун амакиси билан учрашади. Амакиси унинг танглаган йӯлининг хатолигини айтади. Бу йӯлдан қайтиб бошқа қизга ӯйланишга ундайди.)
Ким
Билар ҳушёр ёки мастлик мамнун,
Қай билар маст кеча тил нелар айтди?
Ӯтгувчи кунларнинг бирида бир кун,
Амакиси билан Мажнун учрашди.
Аритган
Билан қуритарлар ҳӯлни,
Қайтиб бӯлмас қӯйиб ӯтилган изга.
Амакиси деди: “Қӯйгин бу йӯлни,
Ӯйлантирайлик сен бир гӯзал қизга”.
Одам
Ҳам аслида мисли елар бод,
Ҳамиша бир недир истагайдир қалб.
Амакаси деди: “Сен ҳам бӯл обод,
Эй юзи нур сочган бизларга ӯхшаб”.
Ким
Ошиқ қалбига ин қӯйгандир ғам,
Ким ошиқ хаёли ҳар бир замон банд.
Амакаси деди: “Сен ҳам бил хуррам,
Улуғ элинг, қавминг – бизларга монанд”.
Хаёл
Ёлғон қилиб ӯтилган иш чин,
Дарахт деган билан унмагай дарахт.
Амакаси деди: “Фарзанд нелигин – ,
Англагин, биларсан унда недир бахт ”.
Яхши киши истар, ҳар ким учун бахт,
Яхши киши мисли мевали дарахт.