“Бәләкәй ауылда тыуып үҫтем. 18 йәшем тулғас, баш ҡалалағы бер училищеға уҡырға индем һәм уны тамамлағас, эшкә урынлаштым. Күптәр ошондай тормош юлын үтәлер, моғайын. Ятаҡтағы бәләкәй генә бүлмәне ҡуртымға алып, үҙаллы йәшәй башланым. Торлағымда йүнле бер нәмә лә юҡ. Аҡсам да артыҡ булманы. Ә ашауға килгәндә, эштә туҡланып ҡайта инем. Ашнаҡсы ярҙамсыһы булып эшләнем. Әммә шуныһы яҡшы: тәмле итеп, төрләндереп бешерергә өйрәндем. Ҡыҫҡаһы: аҡсаны экономиялау өсөн барыһын да эшләргә тырыштым, әммә тормошомдан ҡәнәғәт инем. Ябай ғына бәхетемә риза булып көн күрә инем. Төҫ-башыма килгәндә, артыҡ сибәрҙән түгелмен. Дуҫтарым, шул иҫәптән егетем дә юҡ. Быларҙың барыһына ла аралашыусан түгеллегем сәбәпселер, моғайын. Ярай әле күңел һалып һөйләшер бер әхирәтем бар. Тап ул мине ике туған ағаһы Ринат менән таныштырҙы һәм уға мин оҡшап ҡалғанмын. Шулай итеп, был егет миңә сәскәләр бүләк итә, эштән ҡаршы ала башланы һәм үҙем дә, бындай иғтибарға башым әйләнеп, ғашиҡ булғанымды һиҙмәй ҙә ҡалдым. Танышыуыбыҙға ярты йыл самаһы ваҡыт уҙғас, Ринат миңә үҙенең фатирына күсергә һәм бергә йәшәргә тәҡдим итте. Тик уның бер шарты бар ине: эшемдән китергә тейешмен. Күпме генә ҡырталашһам да, өҫтәүенә, бушлай ашнаҡсыға уҡыуҙы һәм эш хаҡын арттырыуҙы вәғәҙәләйҙәр ине ул саҡта, ул мине уныңса эшләргә күндерҙе. Аҙаҡ Ринат үҙен эштән һәр саҡ ҡаршы алыуымды һәм яратҡан аш-һыуын әҙерләүемде һораны. Шулай эшләнем дә. Бер үк ваҡытта көндө бушҡа уҙғармаҫҡа тырыштым: водителлеккә уҡып сыҡтым. Был хәлдән һуң Ринат еңел машинаһына идара итергә лә рөхсәт итте. Бына шулай тормошом һәүетемсә, матур ғына барғанда бер көн килеп бәләгә тарыным: магазин юлында ҡиммәтле генә сит ил машинаһын бәрҙерҙем. Һөҙөмтәлә суд юлдарын тапау башланды. Зыян күргән яҡ минән, страховка түләүҙәренән тыш, тағы ярты ошондай уҡ сумма – 300 мең һум – талап итте. Әлбиттә, ҡайҙан булһын инде миндә ул тиклем аҡса! Бына ошо ваҡытта үҙем “яратам” тип йөрөгән кешемдең мине кәмһетеүҙәре һиҙелә башланы. Был ғына түгел, автомобилен бәрҙергән өсөн ул миңә суд менән дә янай башланы. Бына шулай мин ятаҡ тормошона кире әйләнеп ҡайттым. Тик хәҙер егетем дә, эшем дә, бер тин аҡсам да юҡ. Аллаға шөкөр, сәләмәтлегем бар. Тимәк, барыһы ла киләсәктә яҡшы булыр. Ә быны һеҙгә һөйләүемдең сәбәбе: минең кеүек тиҙ ышанып барыусан ҡыҙҙарға яҙмышым һабаҡ булһын. Минең кеүек һәр кемгә ышанып бармағыҙ, ҡыҙҙар...” *Зилдә исемле ҡатындың һөйләгәндәренән. Фото:reiki-vesna.ru